Data nawiązuje do dnia urodzin amerykańskiej badaczki bobrów – Dorothy Richards. Nie umniejszając jej wkładu w poznanie tego gatunku, warto jednak podkreślić, że w Polsce wielką rolę w zwiększaniu populacji babra europejskiego odegrał zespół prof. Ryszarda Graczyka. Opracował on własne sposoby wsiedleń i rozpoczął proces reintrodukcji bobrów w Wielkopolsce. Podobne prace prowadzono w latach 70. i 80. XX w. również w innych regionach. Po II wojnie światowej w granicach Polski znanych było zaledwie kilka niewielkich populacji, głównie na Pojezierzu Mazurskim. Dziś jego polską populację szacuje się na ponad 100 tysięcy osobników.

To zwierzę, będące największym gryzoniem Eurazji, jest najdoskonalszym inżynierem ziemno-wodnym wśród przedstawicieli fauny europejskiej. Choć przez długie lata uważano go za szkodnika, powodującego wielkie straty w gospodarce rolnej i leśnej, postęp badań przyczynił się do lepszego poznania jego zachowań. Dziś wiemy, jaką ważną rolę spełnia w kwestii retencjonowania wody.

Rycina przedstawiająca bobra pochodzi z książki Teofila Żebrawskiego „O bobrach”, wydanej w 1864 r. w Lipsku. Amatorów nieco archaicznego i pięknego języka oraz bibliofilów zachęcamy do przeczytania tej krótkiej pozycji – link do książki.