Młode żubra przychodzą na świat zazwyczaj w maju–czerwcu, rzadziej w lipcu. Ciąża trwa około 9 miesięcy. Przed porodem samica opuszcza stado i rodzi w odosobnieniu. Wraca do niego dopiero po kilku dniach już z maleństwem. Tuż po narodzinach żubr waży od 15 do 35 kg. Cielę szybko wstaje na nogi i już po godzinie zaczyna ssać mleko.

Przez pierwszy tydzień malec nie odstępuje matki na krok. Samica żubra więcej czasu poświęca wówczas wylizywaniu, strzeżeniu i karmieniu swojego dziecka niż na jedzeniu.

Do trzeciego miesiąca życia młode karmione są mlekiem matki i nie są samodzielne. Później zaczynają próbować innych pokarmów.

Kiedy podrosną, nabiorą sił i odwagi, młode żubry poświęcają dużo czasu na zabawy. Kręcą się w kółko, biegają z uniesionym ogonem, podskakują, zaczepiają starsze żubry i przepychają się z nisko opuszczonymi głowami. Są to przymiarki i próby sił przed prawdziwymi walkami dorosłych byków zmagających się o terytorium lub o samicę.

Żubrzyce są dobrymi mamami i w razie niebezpieczeństwa będą bronić cielęcia, nawet atakując intruza. Żubry zazwyczaj unikają kontaktu z ludźmi. Jednak są to dziko żyjące zwierzęta, więc mogą być agresywne, jeżeli poczują się zagrożone. Aby uniknąć niebezpieczeństwa powinniśmy:

• nie zbliżać się na odległość mniejszą niż 50 metrów;
• nie karmić zwierząt;
• stać spokojnie, gdy żubr jest blisko, a następnie powolutku się oddalić;
• nie denerwować ich specjalnie i nie hałasować;
• psy trzymać na smyczy z dala od żubrów.

Jeżeli zostawimy je w spokoju nic nam nie grozi.

Tekst: Karolina Ziółkowska