Przesilenie letnie oznacza najdłuższy dzień w roku, a także początek astronomicznego lata (data ruchoma). Wiąże się z tym okresem również wiele wierzeń i przesądów. Wywodzą się one głównie z religii Słowian. Noc Kupały lub Sobótka to nazwy ludowego święta przypadającego na najkrótszą noc w roku. Było ono pogańskim świętem ognia, wody, radości, płodności i powodzenia w miłości. Hucznym obchodom towarzyszyło wiele magicznych obrzędów. Do dziś przetrwały w uproszczonej formie najbardziej charakterystyczne z nich: ogniska i wianki. Ich znaczenie to przede wszystkim oczyszczenie ze złych sił i uroków, zapewnienie sobie pomyślności i zdrowia. Puszczanie wianków na wodę tradycyjnie pomagało przewidzieć przyszłość w sprawach miłosnych. Jeszcze jednym zwyczajem, o którym pamiętamy do dziś, jest poszukiwanie legendarnego kwiatu paproci, mającego znalazcy przynieść szczęście, zdrowie i dostatek. Oczywiście według współczesnej botaniki paprocie nie wytwarzają kwiatów, jednak w mitycznych wierzeniach mógł być to kwiat innej rośliny, potocznie zwanej paprocią.

Chrześcijańskim odpowiednikiem Nocy Kupały stała się Noc Świętojańska obchodzona 23 czerwca, w wigilię urodzin św. Jana Chrzciciela. Wierzenia związane ze starosłowiańskimi bóstwami były bardzo mocno zakorzenione w świadomości ludzi, dlatego wiele obrzędów nocy św. Jana zostało zaczerpniętych z pierwotnej „kupalnocki”. W liturgii chrześcijańskiej przeprowadza się tego dnia święcenie wody lub ziół leczniczych. Jest to obecnie czas często wykorzystywany do organizacji zabaw i imprez kulturalnych oraz przypominania o głębokim związku człowieka z siłami natury.

W tym miejscu warto jeszcze przywołać jedną ważną datę: 22 czerwca – początek kalendarzowego lata. Niewątpliwie jest to dobry powód do świętowania, chociażby z tego powodu, że początek lata oznacza dla wielu początek upragnionych wakacji.