3 listopada obchodzone są imieniny Huberta. Jest to zarazem święto myśliwych zwane Hubertusem. W obecnej tradycji św. Hubert patronuje kulturze łowieckiej.

Postać św. Huberta znana jest z kilku przekazów katolickich. Opisują one życiorys świętego i niezwykłe wydarzenie, które spowodowało zmianę jego postawy życiowej. Hubert urodził się prawdopodobnie w 655 roku w znamienitym rodzie Merowingów. Zamiłowanie do polowań odziedziczył po swoim ojcu. Za młodu prowadził hulaszcze życie, większość czasu spędzał w rozległych puszczach, polując. Tak było do czasu. Według podań, w 695 roku, polując w górach ardeńskich, Hubert miał ujrzeć białego jelenia z promieniującym krzyżem w wieńcu i usłyszeć głos polecający mu udać się do Lamberta  ̶  biskupa Maastricht. Hubert postanowił wypełnić polecenie. Udał się do biskupa, aby zostać jego uczniem. Wyrzekł się dóbr materialnych i prowadził działalność misjonarską w Ardenach i Branacji. Po śmierci biskupa Lamberta z rąk papieża otrzymał sakrę biskupią. Wszystkie te wydarzenia sprawiły, że po śmierci Hubert został ogłoszony świętym.

Data wspomnienia świętego nie jest natomiast przypadkowa. 3 listopada nawiązuje do wydarzenia z 743 roku. Tego dnia miało miejsce przeniesienie ciała św. Huberta do ołtarza głównego kościoła św. Piotra w Liege. Jak podają przekazy, szczątki po kilkunastu latach były nierozłożone, a w krypcie unosiła się przyjemna woń. Część relikwii przeniesiono w 825 roku do miejscowości Andage, która od tego czasu nosi nazwę Saint Hubert (Belgia). Również w Polsce obecne są relikwie św. Huberta. Mapkę z ich lokalizacją można znaleźć na stronie: https://www.pzlow.pl/relikwie.

Podaje się, że podczas religijnej wizji Hubert miał dostać pouczenie, aby wszystkie zwierzęta traktować z szacunkiem i wdzięcznością. Lekcje te do dziś przekazywane są młodym myśliwym jako etyka łowiecka. Zasady postępowania myśliwych zebrane są w „Zbiór zasad i etyki łowieckiej”, które obowiązują każdego łowcę.